پاتیلچه

لغت نامه دهخدا

پاتیلچه. [ چ َ / چ ِ ] ( اِ مصغر ) پاتیل خرد. تیانچه : و از آنجا در پاتیلچه صحت عزم افکن و آب حیا و شرم بر او ریز. ( تفسیر ابوالفتوح رازی ).
|| روغن مقدس ، و آن ترکیب مطبوخی است که از چند چیز بهم آمیخته ترتیب دهند. و عبرانیان در قدیم الایام آنرا بسیار استعمال میکردندو نه تنها ازبرای مداوا بلکه بقصد التذاذ و تمتع نیزمستعمل بود و در اجساد اموات همچون حنوط بکار برده میشد. اخلاط این عطر را همواره با روغن زیتون ترکیب میکردند تا پایدارتر باشد. ( قاموس کتاب مقدس ).

پیشنهاد کاربران

بپرس