غائره

لغت نامه دهخدا

( غائرة ) غائرة. [ ءِ رَ ] ( ع اِ ) تأنیث غائر. گرمگاه. ( مهذب الاسماء ). || نیمروز و میان روز. ( منتهی الارب ). القائلة و نصف النهار. ( تاج العروس ). || یقال بنی هذاالبیت علی غائرة الشمس ؛ اذا ضرب مستقبلا لمطلعها. و هو مجاز. ( تاج العروس ). || ( ص ) قروح غائرة؛ ریشهای دورتک. ریشهای گود افتاده .

پیشنهاد کاربران

بپرس