سپیل. [ س َ ] ( اِ ) اسم صوت. طبری «شپل ، شوپول » ( سوت )، مازندرانی کنونی «شپل » . ( حاشیه ٔبرهان قاطع چ معین ). آواز و نوای مرغان را گویند و بعربی صفیر خوانند. ( برهان ) ( آنندراج ) ( جهانگیری ).
